از آنجا که مسیحیت یک دین تبشیری بوده و اساس آن بر تبلیغ و تبشیر استوار است، امروزه گروه‌‌های تبشیری زیادی در سراسر دنیا به دنبال گسترش این آیین بزرگ هستند. این گروه‌ها برای دستیابی به اهداف خود، و با تمرکز بر روی افرادی خاص به ‌عنوان جامعه هدف، از تمام ظرفیت‌های موجود در تبلیغ بهره می‌برند. ظرفیت‌هایی چون: «تبلیغات عمومی»، «تبلیغ چهره به چهره»، «توجه به ضرورت‌های جامعه و استفاده بهینه از فرصت‌ها»، «تأسیس کلیسا»، «استفاده از ابزارهای متنوع ارتباط‌جمعی مانند شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی، کتاب، سایت و ...». کشورهای مسلمان¬نشین نیز از جمله سرزمین‌هایی هستند که مبلغان مسیحی با روش‌های متنوع و مختلف وارد آن شده و به تبشیر می‌پردازند. چرا که یکی از اهداف بلند¬مدت مسیحیان همان‌گونه که در کتاب «مسیحیت را بشناسید» آمده عبارت است از: «خارج نمودن مسلمانان یا لااقل برخی از آنان از دین اسلام و کوشش در واژگوننمودن اسلام در قلب آنان، و قطع رابطه آنان با پروردگارشان، و پاشیدن تخم شک و تردید در میان متدینین در امور بنیادین و اساسی اسلام». اما از آنجا که تقریباً تمام فرقه‌های مسیحی در طول تاریخ، به تبشیر در میان سایر امت‌ها و به ویژه اسلام روی آورده‌اند، و با توجه به پراکندگی و تنوعی که در مسیحیت تبشیری وجود دارد، دراین کتاب تنها درصدد بررسی یکی از این فرقه‌ها خواهیم بود. فرقه‌ای در مسیحیت پروتستان‌ که در فضای بین¬المللی و به‌طور خاص در منطقه خاورمیانه فعالیت‌های تبشیری زیادی دارد. فرقه‌ای به نام «مسیحیت پنطیکاستی». در واقع مسیحیت پنطیکاستی نام جنبشی است در مسیحیت که نام آن از عید پنجاهه یهودیان گرفته‌شده است. از نگاه مسیحیان این رویداد یادآور نزول روح‌القدس بر پیروان عیسی مسیح، تعمید آنان، تکلم به زبان‌های مختلف و دستور به انجام تبشیر است. به همین خاطر، از ویژگی‌های این گروه، توجه به مسأله آخرالزمان، روح‌القدس محوری و به تبع آن، توجه ویژه به عطایا؛ اعم از عطایای صوتی و نیروبخش است. پنطیکاستی‌ها با تمسک به همین ویژگی‌ها، پس از آنکه در قاره آفریقا موفقیت چشمگیری در تبشیر به دست آوردند، وارد قاره آسیا شده و پس از گذراندن تجربه موفق خود در کشورهای آسیای جنوب شرق، به مسیحی‌سازی مسلمانان روی آوردند. کشور ایران نیز با توجه به اینکه از فرهنگ و تمدنی غنی برخوردار بوده و از طرفی به عنوان محور اتحاد شیعیان - و به تعبیری مسلمانان - جهان محسوب می‌شود، از جوامع هدف پنطیکاستی‌ها به حساب می‌آید. ما در این تحقیق کوتاه درصددیم تا پس از معرفی این جنبش، به بررسی پیشینه تاریخی، پراکندگی جغرافیایی و مبانی اعتقادی پنطیکاستی¬ها پرداخته، و درنهایت یکی از مهم¬ترین آموزه¬های اعتقادی آن‌ها، یعنی «آموزه تکلم به زبان¬ها» را از نگاه کتاب مقدس به بوته نقد بکشانیم. لازم به ذکر است که در این نقد، تلاش شده است تا از یافته¬های یک دانشمند مسیحی به نام «دیوید دبلیو کلود» - کسی که سال-های متمادی در جلسات پنطیکاستی¬ها حاضرشده، مناسک و عبادات آن‌ها را از نزدیک دیده، و در برخی موارد با پیروان و حتی رهبران پنطیکاستی به بحث و مناظره نشسته است - استفاده شود. یاسر ابوزاده گتابی قم - زمستان ۱۳۹۷